آسمان مال آن هاست

وب سایت حسین محمدی نصرآبادی

آسمان مال آن هاست

وب سایت حسین محمدی نصرآبادی

نا رفیقان با ما بد کردند و رفتند ....

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

                           خود غلط بود آن چه میپنداشتیم

تا درخت دوستی بر کی دهد

                                حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود

                                  ور نه با تو ماجراها داشتیم

شیوه چشمت فریب جنگ داشت

                              ما ندانستیم و صلح انگاشتیم

گلبن حسنت نه خود شد

                         دلفروز ما دم همت بر او بگماشتیم

نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد

                                   جانب حرمت فرونگذاشتیم

گفت خود دادی به ما دل حافظا

                              ما محصل بر کسی نگماشتیم

نصرآبادی سه‌شنبه 17 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 09:55 ق.ظ
0 نظر

امید تا مرز نابودی

هیچ موقه اون شب دوران آموزشی رو یادم نمیره

که از خدا خواسته بودم یه چیزی رو ردیف کنه

ردیف نشد

یاد شب قبلش افتادم که آیه قرانی خونده بودم که توش خدا گفته بود اگر دست تون رو میگیریم مغرور نشید

از بس سر نمازها خداروشکر می کردم که لحظه لحظه کمکم میکنه، حس کردم تبدیل به غرور شده و این غرور باعث شده شامل اون آیه بشم


هـــعـــی 

اگر بدونید چقدر اون یه شب بهم سخت گذشت

شبی که حس کنی خدا تنهات گذاشته

اگر بدونید چقدر به غلط کردن افتاده بودم

چقدر قول دادم به خدا برای اینکه برگرده و دستمو دوباره بگیره


فرش های مسجد امام خمینی پاگان آموزش دژبان می تونند شهادت بدن به تنهایی اون شب های من.

به عمق همین قدر

قدر تنهایی تا مرز نابودی

خدا اینقدر بزرگه و من اینقدر کوچیک.

نصرآبادی یکشنبه 15 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 11:37 ب.ظ
0 نظر

پند گیر بچه

وقتی چهار ماه بگذره

چیزی هم به شما اضافه نشه

شما فقط ضرر کردید

چون عنصر سومی رو از دست دادیدکه هیچ جروه بر نمیگرده

وقت رو

استاد معماری امروز بعد کوئیز گفتند ...


نصرآبادی یکشنبه 15 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 10:04 ب.ظ
0 نظر

قاتل کوچک

هیچ موقه چیزهای کوچک را دست کم نگیرید!



بالاخره بعد چند بار سفت کردن این پیچ کوچ که در قفل فرمان خدمت می کند، امروز به طرز وحشتانکی و بصورت ناگهانی زدمون زمین، که باتوجه به قدرت نگهدارنده ما خودش رو شکر سالم از این سانحه جان سالم بدر بردیم و فقط کمی مچ پا متحمل فشار شدم و خراش خروشی بر روی تانگ عزیز نشست.

نصرآبادی یکشنبه 15 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 08:56 ب.ظ
0 نظر

باشه بهش میگم

کیست مرا یاری کند؟

قضیه همون شاخ و دومه است! +

نصرآبادی شنبه 14 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 04:06 ب.ظ
0 نظر

مسئله مهم شاخ و دم!

از جمله خلایقی که شاخ و دم ندارد تنهایی است.

باور نمی کنی؟

خوب پس خوب نگاه کن ببین شاخ و دومی می بینی؟

نصرآبادی شنبه 14 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 03:51 ب.ظ
0 نظر

پایان رفاقت

یه نقطه است.

مثل بقیه جمله ها.

واقعا نمی دونستی؟

چند کلاس درس خوندی؟

نصرآبادی شنبه 14 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 03:31 ب.ظ
0 نظر