آسمان مال آن هاست

وب سایت حسین محمدی نصرآبادی

آسمان مال آن هاست

وب سایت حسین محمدی نصرآبادی

درددلی با تاج سر فاطمه... درددلی با منتقم خون فاطمه

الهی من بمیرم برایت مولا... 


درسته شاید من و امثال من لیاقت فرزندی خانم فاطمه الزهرا رو نداشته باشیم، درسته که من پدرم سید نیست... اما مادرم که فرزند شما هست...


اما از روزی که به دستور نائب شما، بچه ها قدم توی جبهه های نبرحق علیه باطل گذاشتند.. از روزی که شهدای قطعه قطعه شده ما توی کوهستان های سرد غرب و بیابون های گرم و سوزان جنوب کشور، غریب و گمنام تنها مونده بودند... 


دقیقا از همون روزها دیگه ما هم شدیم بچه های خانم زهرا... شدیم بچه های فاطمه الزهرا... اخه می دونی آقا؟ شهدا بارها بهمون خبر دادند که توی اون شب های پر از غربت توی بیابون های بی روح، هرشب مادرتون بهشون سر میزدند...  


آقا می خوام امشب بنویسم از دردلهایی که دیگه توی دلم جاشون نیست... آقا با همین اشک هام می خوام درددل کنم از مادرمون و بنویسم از زخمی که از پدرمون مولا علی به ما ارث رسیده، بنویسم از نمک هایی که روی زحم شما می ریزند دشمنا... 


فاطمیه اول که رسید و عید ما سیاه پوش شد، شعری رو می خوندم که می گفت:


حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود

خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود


ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه

گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود


آقا میدیدم دوستانم وقتی این شعر رو می خونند چطور برآشفته می شدند و رگ غیرت شون بیرون می زد و اشک توی چشم هاشون جمع می شد... آقا درسته دست های گناه کار ما بازه.... اما می تونم درک کنم که چقدر سخته دست های برترین مخلوق خداوند بسته باشه و جلو چشم هایش به ناموس عالمی بی حرمتی کنند... 



بله آقا ... سخته براشون بخونند از تاریخ درد و آه ... بخونند از اون جهنم عظیم که اطراف مادرمون خانم فاطمه الزهرا برپا شده بود و شیاطین انس...


اما تموم نشد این روضه دوخطی... چند روز بعد پاسخی سنگین تر اومد برای این دوبیت شعر، پاسخی که آتیش زد وجودمو، آتیش زد وجودمون رو:


ای که میگویی اگر عباس در آن کوچه بود!     

یا که سقا لحظه ی حساس در آن کوچه بود


قهرمان جنگها آیا مگر حیدر نبود؟     

یک تنه فتاح درب قلعه ی خیبر نبود؟


در مصاف دشمنان مولا مگر هیبت نداشت؟

صاحب تیغ دو سر آیا مگر قدرت نداشت؟


با وقارو هیبتش صفهای دشمن می شکست   

با همان دستان خیبر کن که گردن میشکست


بی گمان عباس هم از دست مادر میگرفت

یا علی را بردنی از شال حیدر میگرفت...


مصلحت این بود زینب تا کند افغان و آه

فاطمه سیلی خورد اما کند حیدر نگاه


ای قلم افشا مکن ظلم همه اغیار را

قصه ی دیوارو در یا سینه و مسمار را


بله آقا... بله صاحب الزمان، به خدا دیگه این زخم ها آروم نمی گیرند... به خدا خیلی سخته آدم فاتح خیبر باشه و امر الهی سکوت باشه...



آقا امروز ظهر شاهد بودید سر سفره مادرمون بعد از عزاداری رو؟ شاهد بودید که اون بی بته های بی حیا چطور خون به جگرم می کردند؟ چطور نمک می خوردند و نمک می شکستند...؟


آقا به جون بی ارزشم قسم می خواستم زبان باز کنم  و سیلی بزنم بر زبان های بی حیاشون... اما نمی دونم چی شد، یاد این بیت ها افتادم... خورد شدم... لحظه ای و ذره ای درک کردنِ حسی که امیرالمومنین داشت نابود ونیستم می کرد... 


امام مهدی.. مولای من، الهی بمرم براتون، الهی بمیرم برای پدرمون امام علی که چه کشید اون شب و روزها... 


به خدا از عاشورای هشتادوهشت که اولین زخم ها بر تن ضعیف اعتقاداتم خورد به خودم قول دادم این زخم رو تازه نگهدارم  و انتقام این دردهای مشترک رو بگیرم. آقا ما رو هم توی این زخم و دردهای تاریخی شریک بدونید.


آقا تسلیت عرض می کنم، آجرکم الله... خدا بهتون صبر بده... 


امام دندون روی جیگر میذاریم، دندون روی جگر میگذریم به امید روزی که شما تکیه بر دیوار کعبه بزنید و فریاد انتقام جویی خون مادرمون فاطمه رو برآوردید... فریادِ بای ذنب قتلت... 


آقا صبر می کنیم ولی صبر علی وار... آقا صبر می کنیم ولی خون جگر می خوریم...

آقا به خدا صبر میکنیم ولی شمشیرهامون رو هر روز تیزتر دیروز می کنیم تا لحظه انتقام گرفتن از دشمن علی و فاطمه لحظه ای در نابودی دشمن درنگ نکنند...



امام زمان (عج) شهدا آسمان مال آن هاست نایت امام زمان ولایت فقیه فاطمیه عاشورا
نصرآبادی دوشنبه 26 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 01:16 ق.ظ
5 نظر

دل نوشته های یک سربازِ صفرِ جنگِ نرم.

دیروز از هرچی بود گذاشتیم، امروز از هرچه بودیم!


آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز!


دیروز دنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود!


جبهه بوی ایمان می داد و اینجا ایمانمان بو می دهد!


الهی نصیرمان باش تا بصیر شویم، بصیرمان کن تا از مسیر برنگردیم و آزادمان کن تا اسیر نگردیم.


پ ن: هفته دفاع مقدس بر شهیدان گرامی باد.

دل نوشته های کوتاه جنگ نرم آموزش اعتقادی شهدا
نصرآبادی پنج‌شنبه 1 مهر‌ماه سال 1389 ساعت 06:03 ب.ظ
1 نظر

شهید علی محمدی نصرآبادی

«شهید علی محمدی نصرآبادی»

شهید علی محمدی نصرآبادی
متولد:1319 نصرآباد پیشکوه یزد
شغل:الکتریکی
متأهل دارای 6 فرزند
تاریخ شهادت :10/6/1361


ایشان ، شوهر عمه اینجانب و پسر عموی پدرم هستند.


شهید علی محمدی نصرآبادی در سال 1319 در نصرآباد پیشکوه یزد در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد و از بدو تولد در نهایت سختی و تنگدستی زندگی نمود.

پدرش در رستا آسیابان بود او نیز دوران کودکی را در آسیاب و کمک به پدر گذراند.

سیاستهای خانمان برانداز رژیم ستم شاهی که هدفی مگر ویرانی و ورشکستگی ایران نداشت ، خانواده او را نیز بی نصیب نگذاشت و در نتیجه در حالی که نتوانسته بود بیش از چهار کلاس درس بخواند در سال 1335 به تهران نقل مکان نمود. در تهران حدود ده سال با حقوقی ناچیز به کارگری پرداخت و در سال 1346 ازدواج نمود.


از جوانی فردی مذهبی و دوستدار خاندان عصمت و طهارت بود و از سال 1355 فعالانه به نهضت شکوهمند اسلامی پیوست و ضمن پخش اعلامیه های حضرت امام(ره) و حضور در محافل مبارزاتی گام به گام به همراه انقلاب به پیش رفت و در پیروزی انقلاب به سهم خود تلاش کرد.


شهید نصرآبادی به علت فعالیتهای اسلامی و اعتقادش به ولایت فقیه از از طرف منافقین مورد شناسایی قرار گرفته بود و این خود فروختگان قصد آن را داشتند تا برای هموار کردن جاده بازگشت آمریکا او را به شهادت رسانند.


در روز چهارشنبه ، دهم شهریور 1361 حدود ساعت 9 صبح دو نفر از تروریستهای منافق ، به قصد عملی کردن نیت پلیدشان به مغازه الکتریکی وارد می شوند و پس از سرقت اندک موجودی مغازه در کمال شقاوت ، او را در برابر دیدگان فرزند 12 ساله اش به ضرب گلوله به شهادت می رسانند و پس از سرقت موتور او از صحنه می گریزند.

.......

وی  در دهم شهریور ماه هزار و سیصد و شصت و یک در میدان توحید تهران توسط عناصر تروریستی سازمان مجاهدین خلق مورد سوء قصد واقع شد و به شهادت رسید.

شهید علی محمدی نصرآبادی حسین محمدی نصرآبادی حسین نصرآبادی شهدای نصرآباد شهدا نصرآباد نصرآباد پیشکوه مشاهیر نصرآباد حاج حسین محمدی نصرآبادی حاج ولی محمدی نصرآبادی
نصرآبادی دوشنبه 30 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 03:31 ب.ظ
2 نظر