آسمان مال آن هاست
وب سایت حسین محمدی نصرآبادیآسمان مال آن هاست
وب سایت حسین محمدی نصرآبادیدرباره من
Email: hmnasrabadi@gmail.com
متولد یزد، دهستان نصرآباد
مهندس آی تی به کار نیاز داشت به بنده ایمیل بزن
هفت سال بهترین و رویایی ترین زندگی کودکی رو توی وطنم گذروندم.
الان ساکن تهران و دانشجوی الکترونیکی رشته ی فناوری اطلاعات هستم.
ادامه...
گزارش تصویری - خرید عید تا خرخره
به سمت خونه میومدم که دیدم خیابونا موجی از میوه و شهروندها و ماهی و پوشاک رو در برگرفته اند، گزارش تصویری کوچکی آماده کردم که میتونه جذاب باشه براتون
.....
سرمشق امید و آرامش
هر شبِ تاری، ناآرام و طوفانی بودی و کشتی هایت غرق تمنا!
آنقدربار بنویس:
من کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا +
تا از منه خودت چیزی نماند جز تقوا و توکل به خدا...
به سوی نور می رویم... کسی جا نمانده؟
انشاءالله تا چند ساعت دیگر می رویم جایی که، مسافران اول آن ذکر عملشان این بود:
در میان آن همه آهن و آتش و خون، خانه هایی از محبت برپا کردند همچون دوکوهه
و زمزمه شب و روزهایشان این بود
ما در ره دوست نقض پیمان نکنیم
گر جان طلبد دریغ از جان نکنیم
دنیا اگر از یزید لبریز شود
ما پشت به سالار شهیدان نکنیم
آنها از این قافله عقب نماندند، انشاءالله ما جامانده ها نیز لایق آن دوبال ایمان و تقوا شویم و با شهادت به انها ملحق ...
سرپناه
خدا نکنه کسی سرپناهی رو از دست بده
اون چیزی که مایه آرامش روح و روانشه
سرپناه های که همیشه خط های قرمزی دارند
اما همین خط ها و همان دیوارهای اطرافشونه که اسباب آرامشه
تقوا یکیشون، معنویت یکی و داشتن سرپناهی بزرگ مثل خدا انتهای همه شون...
خدا نکنه کسی سرپناهی رو از دست بده ...
پ ن: امان از بی سرپناهی این روزها
رای و جان من، تقدیم به رهبر عزیزم.
امروز بعد از تعقل و تحقیق و مشورت، رفتیم به دستور امام لبیک گفته و از تمام حق خود برای انتخاب نمایندگان اصلح استفاده کردیم. انشاءالله مجلس نهمی ها با ولایت مداری، تعهد و تخصص هاشون اسباب عمران و آبادانی و پیشرفت جمهوری اسلامی ایران باشند. پاینده باد دموکراسی محض، پاینده باد مردم کشورم.
راستی این انگشت تو چشه دشمنای داخلی و خارجی :دی
سختی کار از کمی تجربه و طبیعت کارهاست و صبر درمان!
یک تکه یخ را که تا دمای ۵۰ - درجه سانتی گراد سرد شده بردارید و به آن گرما بدهید ، ابتدا هیچ اتفاقی رخ نمی دهد . این همه انرژی گرمایی صرف می شود ولی هیچ نتیجه ی قابل رویتی مشاهده نمی شود . ناگهان ، در دمای صفر درجه ، یخ ذوب و به آب تبدیل می شود . کار را ادامه بدهید . باز هم انرژی فراوانی صرف می شود بدون آنکه تغییری مشاهده گردد . تا اینکه وقتی به حدود ۱۰۰ درجه سانی گراد می رسیم ، حباب و بخار ایجاد می شود !
و نتیجه ؟
این احتمال وجود دارد که ما انرژی زیادی را صرف کاری کنیم ، مثلا صرف یک پروژه ، یک شغل وحتی یک قالب یخ و با این وجود به نظرمان برسد که هیچ نتیجه ای نگرفته ایم . اما در حقیقت انرژی ما دور از چشممان در حال ایجاد دگرگونی بوده است . کار خود را ادامه دهید و مطمئن باشید که دگرگونی از راه خواهد رسید .
این اصل را به خاطر بسپارید ، بی جهت دچار هراس نشوید و یاس را نیز به خود راه ندهید و بدانید که : هیچ تلاشی ، بی نتیجه نمی ماند.
پ ن: داستان این روزهای پروژه رضوان ماست که می سوزیم، از کار و در راه تجربه و هنوز آن یخ آب نشده، امید به خدا مایه حیات است، همین.