اولویت تعهد دو طرفه ایمانی و احسایی بر وجود احساس یک طرفه!!

سلام علیکم

سال 86 ، همون اوایل دانشگاه اولین بچه هایی که باهاش آشنا شده بودم بهم یه اسمسی فرستاد که: کدوم رو ترجیه میدی؟ کسی که تو رو دوست داره، یا کسی که تو دوستش داری...

س.ز

یکم فکر کردم پیش خودم و جواب دادم، کسی رو دوست دارم که دوستم داره و بلعکس!

اون موقه احساسی بود جوابم، ولی الان که فکر میکنم، دوست داشتنی که یکی از طرفین نه قانونی، نه مالی، نه جسمی، نه احساسی و نه ایمانی بهش متعهد نباشه، همیشه یک طرف ش اصراف و ضرره و یک طرف ش هم، غصه و ناراحتی، تحمل، انکار یا سوء استفاده!!!

بهترین حالت اینه که سنگ گونه، به صورت کاملا متحجری به قول امروزی ها، خیلی سنتی، روی حساب دو دوتا چهارتا، تحقیق و عقل خالص بدون احساس، وقتی دونفر به هم متعهد مالی، قانونی، احساسی شدند، اون موقه تازه استارت دوست داشتن رو زد....

مهریه داد، مهر گرفت، عمر داد، محبت کرد، زندگی کرد، اصن دعوا کرد، زد خورد، آشتی کرد، خوش گذروند با خیال راحت، ثواب کرد، کار کرد با جون و دل، دنیا رو ساخت و آخرت رو گرفت...

بله، باید کسی رو دوست داشت که دوستت داره، کسی دوستت داشته باشه که دوستش داری، یعنی یه تعهد دو نفره. این برای هردونفری در ازدواج ممکنه، وقتی به شکل بالا عمل کنند. بعد ازدواج و ایجاد تعهدها ... برای هردونفر... ولاغیر...

خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد خواهان کسی باش که خواهان تو باشد

پ ن: این متن حاصل فکر و تخیل نیست! حاصل تجربه و دیدن تجربه هاست!

هر کی قبول نداره بفرماد به قیمت 4 سال جوونی و کلی خسارت احساسی، تجربه کنه!

نصرآبادی دوشنبه 16 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 11:00 ب.ظ

آسمان مال آن هاست

آسمان مال آن هاست

درباره من