حیف از اون همه صحنه قشنگ و زیبای طبیعی و نظامی که توی آموزشی و یگان بود و هست و دوربینی نیست که ثبت شون کنی.
میدان صبحگاهی رو بصورت مستطیلی شکل، طول بسمت شمال با 4-8 درجه شیب در نظر بگیرید که وقتی جنوب ش قرار می گیری، وسط میدان پرچم ایران سرافراز در باد جولان میده و شمال میدان بالا سر درخت های سر به فلک کشیده چنار و کاج که پشتش یه زمین چمن هست، یکم بسمت چب برج میلاد دیده میشه و پشت ش کوها به وضوح دیده می شوند، سمت راست برج میلاد هم کو های پر از برف با قشنگی خاصی دیده میشن، آسمون هم آبی ...، یه سوز خاص زمستونه میاد ولی توی میدون ورزش و رژه ده دوازده یگان بزرگ با رنگ لباس های مختلف می بینی که هماهنگ و با انرژی دارند ورزش می کنند، و چه قشنگه نرمش های هماهنگ با نماهنگ های قشنگ ورزشی با صدای آروم ولی رسای ضربه پا و دست ها که قسمتی از ورزش و نرمشند توی میدون صبحگاه ....