سلام
موضوع متن یه تحلیل روی عنوان پسته ...
خوب اتوبان دو طرفه یعنی اینکه هم میشه رفت، همیشه میشه آومد و بلعکس!
زندگی دنیا مثل یه اتوبان می مونه، اما نه شرقی-غربی نه شمالی-جنوبی و نه بلعکس!
یه اتوبان دو طرفه بین بهشت و جهنمه و ما مشغول رفت و آمد در اون و بلعکس!
البته
زندگی ما باید قانونا یه اتوبان بزرگ و چندین بانده باشه که عمود بر این
مسیر دنبال هدف والا باشه، یعنی خدا و فقط خدا اونم بخاطر خودش، نه بخاطر
بهشت و جهنم و بلعکس!
و جالب اینجاست که توی مسیر بهشت-جهنم تاکسی
های دربست و گاها ارزان قیمت زیاد هستند و در مسیر جهنم-بهشت دربستی خیلی
کم و گرون قیمته.
البته میشه اینجوری ترسیم کرد که تقریبا شیب مسیر
بهشت-جهنم به سمت پایین بوده و سرازیری است، درحالی که مسیر جهنم-بهشت
سربالایی و خاکی است، اگر پات بلرزه خوردی زمین و ترتر شدی به سمت جهنم!
بلعکس هم نداره!
حالا بماند که با این همه داستان این پست، باید دنبال حرکت توی اون یکی اتوبان باشی که یه طرفش خداست و یه طرفش پوچی محض!
خلاصه
اینجوری هاست، آها راستی، جالبی ش اینجاست که در ظاهر سمتی که به سمت جهنم
میره خوشگل تر از اون یکی سمته! گاها هم آدم توی مسیره بهشت جهنم قدم بر
میداره و نگاهش به سمت مسیر جهنم بهشته!! این دیگه خیلی بده که دلت اون
طرف رو بخواد و قلبت این طرفی بره!
حالا این وسط شیطون و خود آدم هم هی دست به دست نفس میدن و دستت رو میگیرن و با خیال های قشنگ و پوچ میکشوننت به سمت جهنم.
این
وسط آدم باید یه نفس مطمئنه بسازه برای خودش و مثل یه سپر بگیره جلوی
خودش، تا بتونه، مسیر عمود بر این دوتا رو بره و وقتی رسید به خدای خودش،
ازش هرچی میخواد بخواد.
انشاءالله یا مسیری که به خدا می خوره رو بریم، یا مسیری ما بین این دوتا، دومی همون مسیر بهشته.