در تفسیر المیزان در توضیح کلمه ((أخلاّء)) ، دوستی چنین تعریف شده است:
کلمۀ أخلاّء جمع خلیل به معنای دوست است. و اگر دوست را خلیل گفته اند بدان جهت است که آدمی، خلّت یعنی حاجت خود را به او می گوید. و ظاهراً مراد از اخلاّء ، مطلق کسانی است که با یکدیگر محبت می کنند. چه متقین واهل آخرت که دوستی شان با یکدیگر به خاطر خداست(نه به خاطر منافع مادی) و چه اهل دنیا که دوستی هایشان به منظور منافع مادی است.
میگن: برای دوستی کسی رو انتخاب کن، که دلی بزرگ داشته باشه تا برای جا شدن در دلش ، مجبور نباشی خودت رو کوچیک کنی
طبق این تعاریف جمله بالا مشکل داره
:-؟