سلام به خودم
خودی که مدت هاست دنبال اینه که یک زمینی رو پیدا کنه که کلی حرف های نزده ش رو بهش بزنه
به کسی که بشه به بزرگواریش اعتماد کرد، یکی مثل ستاره، جدا که ستاره است، چنان دور شده ازم که دستم که بهش نمی رسه هیچ، حتی نمی تونم مثل قبل ببینمش.
بالاخره اونم سوار اسب سفید خوشبختی شده، و ستاره ی شب های قشنگ دیگری است.
چرا به رنگ سفید ؟
امیدوارم اون زمینیه که میخوای و لایق شنیدن حرفات باشه رو پیدا کنی هر چه زودتر ...چه دوست چه فامیل یا هر چیز دیگه...
رنگیه که خیلی دوستش دارم
رنگ خداست
رنگ اون دنیاست
رنگیه که هرکسی نمی تونه ببیندش
.....
پ ن : اینجا هم قالب مشکل داره، مگرنه کسی نمیدیدش
...........
انشاءالله باهم