آسمان مال آن هاست
وب سایت حسین محمدی نصرآبادیآسمان مال آن هاست
وب سایت حسین محمدی نصرآبادیدرباره من
Email: hmnasrabadi@gmail.com
متولد یزد، دهستان نصرآباد
مهندس آی تی به کار نیاز داشت به بنده ایمیل بزن
هفت سال بهترین و رویایی ترین زندگی کودکی رو توی وطنم گذروندم.
الان ساکن تهران و دانشجوی الکترونیکی رشته ی فناوری اطلاعات هستم.
ادامه...
فرزند دختر خوب تر است یا فرزند پسر؟
سلام علیکم
احوالتون خوبه؟
از بس مشغول زندگی و مسئولیت خانواده شدم، خیلی کمتر توفیق حاصل میشه بنویسم، خیلی حرف ها می مونه برای گفتن و ثبت کردن، و الان بی خیال کار شبانه شدم و گفتم کیبرد بفرسایم اندکی به یاد گذشته!
چند شب پیش توفیق حاصل شد بعد صرف فلافل با خانواده، در نماز جماعت مسجد نزدیک محل استقرارمون شرکت کنیم.
به غیر از آرامش و فضای معنوی و آرام و دوست داشتنی مسجد، یک اتفاق دیگه هم برای بنده افتاد که به نظرم خیلی خوب بود. آن هم از اینجا شروع شد که پسر بچه ای که شاید نهایتا دوم دبستان بود کنارم در صف جماعت بود. یه لحظه کلی از افکار و احساساتم بخاطر این اتفاق قشنگ، دگرگون شد!
چی دگرگون شد؟ اینکه فرزند صالح دختر را اندکی بیشتر از فرزند صالح پسر دوست داشتم.
حالا داستان از چه قرار بود، از این قرار که همه میدونیم و این دانشمندا هم تحقیق و ثابت کردند که دختر فضای خانواده رو آرامش میده و محبت و جنس محبتی که دختر به خانواده و خواهربرادرها و پدر داره دنیایی متفاوت تر است.
حتی از همه بالاتر حدیث امام صادق (ع) که می فرمایند دختر حسنه و پسر نعمت است. حسنه ثواب دارد و نعمت سؤ ال و محاسبه! حالا بماند شیرین تر بودن معمول بچه های دختر نسبت به پسرهای شیطون.
یه هدیه 20.000 تومانی برای خرید از سایت باسلام برای شما خواننده گرامی: دریافت هدیه
قبل از شروع نماز بود که در حین حظ بردن از حضور چنین پسر معصومی توی صف نماز جماعت، به این فکر فرو رفتم که هرچقدر حسنه ی دختر داشتن زیاد است و شیرین زبان و ... اما فرزند پسر ویژگی هایی دارد که برای خودش منحصر به فرد است، ویژگی هایی که با پدر رابطه مستقیم دارد و همین جاست که امتیازی می شود در مقابل آن همه جو افکار عمومی علیه قندعسل های پسر!
مثلا یکی از لذت های پدرِ پسر بودن، این است که آینه ای ذلال را از خودت در پیش روی خواهی داشت، کسی که ظاهر و اخلاق و رفتارش همچون تو و بلکه ان شاءالله بهتر از تو می شود و امضای توست بر سطح جامعه.
پسر است که با پدر می تواند توی صف نماز کنارش بایستد و سال به سال قد کشیدنش را ببینی تا روزی که وقتی کنارت می ایستد دیگر تو از بالا به او نگاه نمی کنی، بلکه چشم در چشم، شانه به شانه قدقامت ببندید.
پسر می تونه آمال و نهایت آرزوها و حتی بازی گوشی های پدر باشد، با پسر می شود موتور سواری کرد، با پسر می شود دار و درخت و در و دیوار و کوه و کمر را بالا رفت و پایین آمد و...
با پسر می شود دوسر یک کمد سنگین را گرفت و مثل دوتا مرد بالا برد، به پسر می شود کارهای سخت شبانه را سپرد و با خیال راحت خوابید تا او برود و دست پر برگردد. حس امنیتی که مرد بودن او به خانواده می دهد خیلی خوب است به نظرم.
خلاصه اینکه، یک پدر زمانی می تواند دوباره جوانی اش را مرور کند که پسری داشته باشد که، قدم جاپای او می گذارد و با او او دوباره جوانی کند.
حال چقدر آن روزهای پیری لذت بخش است که آن پسرصالح در خانواده تو می شود دایی نوه هایت و دختروپسر بچه ها از سروکول آن دایی بالاوپایین می روند و بازی می کنند و باهم به خرید پفک و اسباب بازی می روند.
مثل همه نعمت های خدای متعال، شمردن خوبی های پسر مثل خوبی های دختر، امکان پذیر نیست و نوشتن از آنها تمامی ندارد. خلاصه مطلب همین بود که سعی کردم به عرض برسانم و تغییری در افکارم را مکتوب کنم.
ان شاءالله، فرزندانمان هرچه که هستند از دختر و پسر بودن، به گفته پیامبر اکرم(ص)، فرزند خوب و صالح و گلى از گلهاى بهشت باشند و ماهم وسیله رسیدن رزق و پله تعالی آنها..
التماس دعا
یه هدیه 20.000 تومانی برای خرید از سایت باسلام برای شما خواننده گرامی: دریافت هدیه
با نشر توسط:
دستی خشن برای بوسه زدن!
چند روزیه تهران سرد شده و امروز هم الحمدلله از صبح برف و بارون... هوا هم بسیار سرد، دو سه درجه نهایتا.
صبح دیروز پنجشنبه، طبق معمول این سال ها، بادگیر پوشان و کلاه ایمنی بر سر و ماسک بردهان، زیر برف و باران، سوار بر موتور به سمت محل کار حرکت کردم. رسیدم و در هوای مطبوع محل کار مشغول شدم.
یک مقداری که خسته شدم رفتم پشت پنجره تا در کنار اندکی خستگی دادن به فکر و جسم، برف این نعمت زیبای الهی رو نگاه کنم.
چیزی دیدم که یک لحظه خشکم زد و یک عالمه خاطره مرور شد توی ذهنمم، طبق سوم یک ساختمان نیمه ساز، پنج شش نفر مشغول بتن ریزی ستون های یک ساختمان زیر اون برف شدید بودند، برف و سرمایی که ما توی راهروهای محل کار هم تا عمق وجودمون حسش می کردیم.
یاد همین چهارپنج سال پیش افتادم که با پدر در سرما و گرما سرساختمان کار می کردیم، شغل آزاد و کار در ساختمان های نیمه ساخته شده، بدون در و پنجره...
یه هدیه 20.000 تومانی برای خرید از سایت باسلام برای شما خواننده گرامی: دریافت هدیه
سرمایی که موقع دست گرفتن ابزارکار تا استخوان حسشون می کنی و از صبح تا شب، بله از صبح تا شب و نه تا ساعت چهار بعد از ظهر، مشغول به کار هستی...
در حالی که کنار سیسم گرمایشی و پشت پنجره در حال کار مردانه ی آن چند استاد و کارگر بودم، یاد پدر مدظله العالی افتادم که هرشب با دست هایی خاکی و کچی وارد خونه میشن و از سرمایی که صبح تا آن موقع نیمه شب در بدن شان رسوخ کرده، یک میز کوچک را کنار بخاطری قرار می دهند و همانجا نیم ساعتی مستقر می شوند...
اهل خانواده هم با شوخی و خنده از این کار استقبال می کنند و چایی به دستشان می دهند...
همان دستی که آنقدر در این سرما و در آن ساختمان ها کار کرده و زمخت شده است که بدون اینکه آنقدرها بسوزد، قابلمه ی شغلم را از روی بخاری برمی دارند و روی پا گذشته و در حالی که می لرزند نوش می کنند..
همان دست خشک و خشن و ترک خورده ای که وقتی پیامبر (ص) آنها را دید، بر آنها بوسه زندند و فرمودند این دستی است که در آتش جهنم نمی سوزد...
بله همان دست خشنی که باید به آن بوسه زد... پیامبر با آن جایگاه رفیع، بعد از غزوه بر دستان یک کارگر بوسه زدند، چرا من و شما نزنیم..؟ دستی که صبح. تا شب در حال جهاد است برای آسایش یک خانواده و یک جامعه
v
بسیاری از شما خواننده های گرامی وبلاگ نیز ماننده نصرآبادی کارگر زاده هستید، و می دانید و دیده اید خستگی یک کارگر یعنی چه، اینکه وقتی پدر به خانه باز می گردند، نشسته در انتظار چایی خوابشان می برد را می دانید یعنی چه.
بارها شده است در فاصله پهن کردن سفره، پدر از خستگی خوابشان برده و نه تنهایی چایی شان سرد شده، بلکه برای شام هم بیدار نشدند، منه فرزند ناخلف هم شیطنت کرده و صحنه سازی کرده ام برای عکس گرفتن و قرار دادن در اینترنت...
دستان زحمت کش پدر ، در کنار سفره ی شامی که سرد شد اما نوش جان نشد
و شما هم پدر بزرگ کشاورز داشته اید که ببینید که برای کسب یک لقمه حلال یک عمر تلاش کرده اند و حال دستانی سخت دارند که به راحتی هنگام دست دادن با ایشان می توانید از خشکی و سختی دستشان به عمق تلاش هایشای بی دریغ شان برای آسایش خانواده پی ببرید.
پدر بزرگ مدطله العالی با دستانی سخت در حال کار
دیروز و پشت آن پنجره لحظه ای احساس خجالت کردم، از آن و این همه سختی ها و زحمت ها که پدر برای من کشیده اند، احساس شرمندگی کردم از این صبح تا شب ها در سرما، کار کردن پدر بر سر ساختمان های سرد، با ابزار و گچ و تیشه و خاک، برای یک لحظه آرامش و آسایش من، برای ازدواج و تحصیل من...
تلاش که این روزها، حداقل در چشم اندازشش ماهه ی آینده، نتایج آن قرار است، صرف هزینه های این فرزند قدر نیمه شناس شود...
حال اگر چه خودم نه یک جا، بلکه از راه های مختلف برای کسب روزی حلال تلاش می کنم، اما این کجا و آن 25 سال کجا؟
هر چند آنقدر مغرور شده ایم که بر چنین دستانی بوسه نمی زنیم، اما دلم خواست بنویسم که اگر برای روز مادر هرسال بازارها و گل فروشی ها شلوغ می شود و روز پدر همه چیز آرام است، اگر بهشت زیر پای مادران است و پدر وظیفه اش تامین معیشت خانواده... بنویسم باید بر این دست بوسه بزنیم.
بوسه ای مجازی بر دستان زحمت کش و کارگرانه ی پدر مدظله العالی :*
چون سایه ی رب، بر سر ما سایه پدر بود
بر سایه ی رب در صحف، همسایه، پدر بود
ایزد چو بفرمود که او رب صغیر است
در دفتر عشق، آیه و سرمایه پدر بود
مطالب مرتبط:
- ایده های پدر در سن 21 سالگی
- تفاوت نقش ستون خانه و هوا در خانواده!
- حداقل حقوق فرزندان، آموزش ماهی گیزی به آنان است !
- داستان شیرینی و شام گرفتن از رفقا به هر بهانه
- چگونه سعادتمند شویم؟
حامیان مطلب: