چه لذت شگرفی ست
برخورد آرام نسیم
با سطح پوستی داغ و
تاول زده
چه نغمه ی جان
فزایی ست
صدایِ حرکتِ گلبرگ
هایِ تازه شکفته در کانونِ کویر
چه معجزه یِ
سنگینی ست
تماس بلورهایِ
سردِ آب
با سطح ترک خورده
یِ کامی خشک
و چه اکسیرِ بی
نظیری ست
مرگ
برای مومنان
صاحبانِ قلب هایِ
صیقلی
پس ای خداوندگارِ نسیم
بلورِ قلبم را
صیقل ده
تا آن سوی هستی را
در آن ببینم
و مرگ را
مشتاقانه در آغوش
بکشم
که مرگِ قلب هایِ
صیقلی
... آغازِ بهشتی ابدی ست |