سلام

امشب هرچیزی می نویسم از پدرم و پدرانم هست، همش هم خوب است، برداشتی غیر از خوب نکنید. خوبه خوب.

درس 1: سحر خیز باش تا کام روا باشی

بارها و بارها شده است که با پدرم بحث ها و مشاجره ها کردیم، همان طور که عمو با پسرعموها مدت ها بحث ها و مشاجره ها داشت.

درس 2: هرچی کار کنی کردی و هرچی کار نکنی ضرر کردی

می دونم شاید اگر پدر من و عمو خدابیامرزم، کمتر موقه ای بوده که توی این بحث ها داد نزنند و بحث بیشتر شبیه یه دعوا نباشه، اما همیشه قصد و هدف شان بزرگ کردن و درس زندگی آموختن به فرزندانشان بوده است.

درس 3: احترام به پدر مادر و کسب رضایت آنها ضمانت کننده موفقیت است!

مادر بزرگ و پدر بزرگ ( پدری) ای داشته ام که کوله باری از معرفت و اخلاق رو به فرزندان شون، مخصوصا عمو و پدرم دادند، و آنها هم کوله بار تجربه خودشون رو به اون افزودند و همیشه دوست داشتند این کوله بار سنگین رو به ما فرزندان شون بدهند.

این انتقال کوله بار اما یه خورده شبیه پرت کردن یک کوله ی سنگین اما ارزشمند به طرف یک همنورد است.

آن همنورد و شاگردی آن رو قبول می کنه که ارزش اون رو میدونه، مگرنه، هرکسی باشه از همونجا راه خودش رو به سوی راهی نامشخص کج میکنه! شاید بهتر باشه و شاید بدتر! اما آنچیزی که مشخص است، این است که راه راهنما با کوله بارسنگینی که به اون شکلک نا مناسب داده شده ( حتی!) بهتر است!

درس 4: احترام خودت رو فقط خودت می توانی نگهداری.

داستان ما هم همین طوری است، گاها کوله باری خیلی ارزشنمند به این شکل نامناسب بهمون داده میشه که گاها خیلی بهمون برمیخوره، ناراحت میشیم، میشیم و حتی گاه لج میکنیم.

درس 5: هیچ کسی جز خودت نمی تواند آبرویت را ببرد

اما من میدونم، و همیشه سعی میکنم که این کوله بارسنگین ظاهرا تلخ رو به جان بخرم تا دوباره عمر کنم ( روایت داریم کسی که از تجربه دیگران استفاده کند انگار دوبار عمر کرده است) و برسم به آنچه خدا خواسته و می خواهد.

درس6: برای زندگی باید زحمت کشید، برای همه ی ابعاد آن، نه فقط یکی یا چندتا

درس میگیریم از استاد زندگی و پدران خانواده ام و میدونم که درس استاد حتی باچوب تر و و ... به نفع دانش آموزش و دانشجواست، اما شاید یکم دیر بهمه یا به شکل تلخ.

درس 7: با خدا باش و پادشاهی کن

می دونم و انشاءالله بتونم زودتر از آنچه استاد پیشبینی میکند به آن درس ها عمل کنم و به سعادت برسم.

درس 8: اگر میخوای کوله باربه کسی بدی، بهش تقدیم کن نه پرتاب!!

چوب استاد گله، هرکی نخوره خل که نیست، خسران زده است.

میگم و میگم حتی با اشک هایی که از چوب استاد روی گونه هام روان هستند، تا باور کنید ... که استاد جز خیر شما نمی خواهد...

پ ن: چوب به معنی عام است، حتی حرف استاد می تواند نقش چوب را داشته باشد.