در مشورت بهتر است زمانی که فرد در تلاش است که بهترین را انتخاب کند، دقیقا همان زمانی که مشورت می گیرد از شما و دیگران، تمام و کمال نظر و راهنمایی خودتون رو بهش بگید. صادقانه و دلسوزانه، با دلیل های عقلانی و شواهد کافی که خیالش راحت شه که اینی که میگید جدا از نظر شخصی دقیق و تخصصی هم هست.
به شکلی که وقتی از پیش شما رفت، شما نظر جدیدی در دفاع و یا رد انتخاب پیشنهادی خودتون یا انتخاب ایشون نداشته باشید.
و بعد از اینکه انتخاب کرد و به شما گفت چطوره، بگید خیلی خوبه، مبارک و خیره انشاءالله!
چرا هنوز نخریده در مورد انتخاب ش این رو بگیم؟
چون وقتی زمان مشورت با دلیل و منطق و شواهد ریشه انتخاب فرد رو هم بزنید چیزی نمیشه، تازه به نفعش میشه و انتخاب بهتری می کنه، خوشحال هم میشه که چیزه بهتری انتخاب کرد، اما وقتی بعد از اعلام انتخاب این کار رو انجام میدید، چندتا اشتباه کردید:
یکی اینکه رشته افکار فرد رو بهم زدید و دیگه اعتماد نفسش ( (اعتماد به درستی انتخاب هاش ) رو زیر سوال برید!
دوم اینکه دیگه ممکنه نه انتخاب خودش به دلش بشینه و نه اون چیزی که به نظر شما بهتره، هرچقدرم دلیل و شاهد و مدرک بیاورید دیگر!
سوم اینکه ممکن حس خوبی نسبت به اینگونه مشورت و نظر دادن شما بهش دست نده!، مثلا بجای حس دلسوزی و لطف از جانب شما، حس ساز مخالف همیشگی حس کنه، حالا به هر دلیلی که ممکنه یا قابل تصوره!
پ ن: امروز در بین مشورت با چندین نفر که دوسه مدل گوشی مورد تست من رو داشتند، سایت ها و مقایسه های بسیار در اون ها، و نهایتا تصمیم در تهیه یک گوشی که بتونه کارم رو راه بندازه، دقیقا موقه ای که همه پول گوشی رو قرض کردم و رفتم که برم بخرم، این اتفاق افتاد. حس کردم بهتر بود این اتفاق تکرار نمیشد، چون یه بار دیگه هم دقیقا همین تجربه رو داشتم. یادم نیست دقیقا در مورد لپ تاپ بود یا خرید همین گوشی ای که الان دارم یا چیزه دیگه، اما مهم این بود که تکرارش باعث موارد بالا شد البته بیشتر مورد سوم، چون در انتخابم الان مطمئن هستم مجدد.