چوپان های قدیم دربیان برای پخت نان چهارسنگ پهن و صاف و بزرگ را به شکل چهار دیواری کنار هم قرار می دادند و میان آن آتش به پا می کردند.
بعد از داغ شدن سنگ ها خمیر را مانند تنور بر روی آن می زدند تا پخته شود، و نام این نان چهار سنگ بود.
مطمئنا چقدر خوشمزه بوده و می چسبیده توی اون خستگی ها!
حال اگر سنگ بزرگ نبوده خمیر را گرد کرده و در میان آتش قرار میدادند تا پخته شود و اگر در میان آن کمی روغن حیوانی قرار می دادند نامش کماش می شد.
مطمئنا خوشمزه و پر خاصیت بوده است، شاید و شاید ظاهرش کمی شبیه نان باکت های گرد این روزها ولی نه اینقدر تمیز و خوشگل.