بس که برای آن دو نفر گریه کردم، چشمم می سوخت. می گفتند بچه ای برو درست را بخوان، به یکی شان که آرام تر و مهرربان تر جواب می داد، التماس کردم، گفت: «اگر آقای فلانی نبود شاید می شد کاری کرد.»

یکی از دوستانم را با یک نقشه حسابی فرستادم سراغ همان اقای فلانی

"

- آتیش! آتیش! آقای فلانی کیه؟ خونه اش آتیش گرفته ....

بنده خدا بلند شد با عجله رفت. این قدر هول شد که از دوستم نپرسید تو کی هستی.

"

مسافر جبهه ها شدیم...

تحریری از آسمان مال آن هاست.                                                  مشترک فید آسمان شوید.